Een weekendje weg
Door: Lisanne & Jolijn
Blijf op de hoogte en volg Jolijn
15 Februari 2012 | Oeganda, Kampala
Het is super leuk om alle reacties te lezen op de verslagen en deze te kunnen doorgeven aan iedereen.Vandaag is het alweer donderdag, de tijd gaat hard als je plezier hebt. Vorige week donderdag vertrokken we richting Oeganda.
Vanmorgen zijn er een aantal meiden (Lisanne,Lianne,Melissa en Jolijn) om half 7 opgestaan om alvast aan het zware werk te beginnen. De werklui zouden er rond 7 uur zijn, tegen half 8 was er nog niemand te bekennen. Wel werd in de tussentijd even het schoolplein schoongeveegd. Iets over half 8 kwamen de eerste twee werklui op hun gemak aangelopen. Helaas was de bouwopzichter er nog niet bij en konden de dames nog steeds weinig doen. Moses kwam even kijken en heeft een aantal opdrachten gegeven daarna hebben we de mannen, die al bezig waren, geholpen met zagen. Achteraf kwamen we er achter dat de werklui pas om half 9 beginnen met werken aldus Moses. Later hebben we met z’n allen ontbeten en zijn we met z’n allen aan de slag gegaan. Jannemieke heeft lesgegeven en de anderen gebijteld aan de kant waar de ramen moeten komen. De ramen aan de voorkant van het gebouw zitten er nu in. Iedereen had vandaag ook even een klein dipje dus zijn we op tijd gestopt met bouwen. Veel kinderen zijn geinterresseerd in Nederlands leren dus volgende week gaan Jannemieke en Jolijn een Nederlandse les geven.
Rond een uur of 3 werden we opgehaald voor een uitstapje naar de Holy Stone. Dit is een hele grote steen die schuin staat boven de afgrond. De mensen hier geloven dat deze steen heilig is, ze doen zelfs hun schoenen uit om deze steen te bezichtigen. We werden opgehaald door boda-boda’s om naar de Heilge steen te gaan. Je kan dit verglijken met de motoren in Nederland, alleen dan anders. In tweetallen moesten we achterop de boda-boda. Aangezien ze hier niet rijden zoals we dat in Nederland gewend zijn was het wel even wennen. Maar zeker een leuke ervaring erbij. De Heilige steen op zich zelf was niet bepaald iets bijzonders. Het was gewoon een enorm grote steen die schuin boven de afgrond hangt. We hebben daar nog wat gegeten en foto’s gemaakt en zijn toen weer terug gegaan op de boda-boda. We hebben nog een kleine tussenstop gemaakt bij het gasthuis waar de groep van 2001 verbleef.
Het was een leuke en gezellig middag. We hebben weer veel lol gemaakt.
De volgende dag werden we wakker door onze eerste regenbuitje sinds we hier zijn. Maar na een half uur konden we beginnen aan onze laatste werkdag voor de eerste week. Martijn Booister is als die-hard van de groep doorgegaan met werken. Een helft van de groep heeft geholpen met het klaarmaken van de porch, de pap die de kinderen iedere vrijdag hier krijgen. Dit is voor de kinderen een groot feest, en netjes in de rij blijven staan was dan ook niet makkelijk voor ze. Je zag wel aan de kinderkopjes dat ze genoten hebben. Het klaarmaken van de pap leek net als roeren in een grote hete heksenketel. Er vielen ook opmerkingen dat ze hoopten dat na afloop niet al het beenhaar was weggeschroeid. De andere helft van de groep zijn naar de tuin gegaan een kwartiertje rijden vanaf het project. Deze tuin heeft Moses aangelegd zodat de jongeren van secundary school zodat ze later zelfstandig een tuin kunnen onderhouden. Als de groep aankomt herkennen ze niet de gestructureerde en geordende tuinen zoals in Nederland, maar ziet eruit als een grote chaos. Als we de tuin nog iets beter bekijken blijkt er toch nog enige structuur in te zitten. We hebben plantjes gezaaid en planten watergegeven. Het watergeven gebeurt met flink wat water, omdat de grond erg droog is. Volgende week zullen de groepen worden omgedraaid.
In de middag hebben we ‘open discussion’ met de kinderen. We hebben ons in 3 groepen opgesplitst om vervolgens te worden onderworpen aan de belangstellende vragen van de kinderen. Terwijl wij verwacht hadden dat de kinderen standaardvragen gingen stellen, werden er diepzinnige vragen gesteld. Zoals wat we moeten doen als de wc volzit. Hoe het kan dat Nederland niet overstroomt. Wat je moet doen om naar Nederland te verhuizen. Of er in het vliegtuig ook zuurstof aanwezig is. En ook nog veel vragen over geld. Ook hebben wij daarna de kinderen nog vragen mogen stellen. Hierbij zijn we er achter gekomen dat velen dokter of verpleegster willen worden. En dat er bijna geen kinderen op latere leeftijd nog in Oeganda wil blijven. We zijn benieuwd wat voor vragen er volgende week gaan komen.
En dan kunnen we zeggen dat het weekend is. Terwijl we allemaal voorbereid waren dat we 6 uur ons bed uitmoesten om op “vakantie” te gaan, kwam Martin vrijdagavond nog slecht nieuws brengen. Het was geen 6 uur maar onze vakantie begon om 4 uur. Maar vol goede moed stonden we om half 5 klaar om in de bus te stappen. Opweg naar de apen op de Ssese Islands. Met de ferry zijn we om 6 uur overgevaren naar ons vakantie-eiland. Op dit eiland hebben we voornamelijk heerlijk gerelaxed en genoten van een echte wc en douche. Na het ontbijt zijn de meeste terwijl er een douche was toch het meer ingedoken en even lekker schoongeschrobt. Toen Martijn Tack besloot om ook lekker het meer in te duiken en z’n schoenen uitdeed kwam de grootste nachtmerrie van ons allemaal uit... Er zat een JIGGER in zijn teen zitten. We zullen niet in details treden maar google maar wat het inhoudt. In de middag zijn we in drie roeiboten een stukje gaan varen. Gelukkig hebben we niet zelf hoeven pedelen, maar hebben we heerlijk van het zonnetje mogen genieten. In een van de roeiboten had de roeier niet veel meer aan dan een onderbroek, dus helaas hebben we toen meer mogen zien dan nodig was. Na de geweldige zonsondergang die we niet hebben willen missen hebben we nog genoten van leuke dansmuziek en een kampvuurtje.
De volgende dag zijn we na een kerkdienst in de jungle weer teruggegaan. Omdat we aan de late kant waren en er een kans was dat de ferry vol was en we niet mee konden, kwam er vanaf Martin zijn kant een leugentje om bestwil(?). Hij heeft de politieman laten vertellen dat wij als Muzungu’s (de blanken) ons vliegtuig moesten halen, dus echt deze ferry moesten hebben.
Nu zijn we weer terug op het project en hebben we weer genoeg energie om een nieuwe werkweek te beginnen.
Het is dit keer een lang verhaal geweest, maar jullie zijn nu weer helemaal up-to-date.
Tot het volgende verslag.
Liefs aan alle papa’s en mama’s.
De Oeganda-groep
Vanmorgen zijn er een aantal meiden (Lisanne,Lianne,Melissa en Jolijn) om half 7 opgestaan om alvast aan het zware werk te beginnen. De werklui zouden er rond 7 uur zijn, tegen half 8 was er nog niemand te bekennen. Wel werd in de tussentijd even het schoolplein schoongeveegd. Iets over half 8 kwamen de eerste twee werklui op hun gemak aangelopen. Helaas was de bouwopzichter er nog niet bij en konden de dames nog steeds weinig doen. Moses kwam even kijken en heeft een aantal opdrachten gegeven daarna hebben we de mannen, die al bezig waren, geholpen met zagen. Achteraf kwamen we er achter dat de werklui pas om half 9 beginnen met werken aldus Moses. Later hebben we met z’n allen ontbeten en zijn we met z’n allen aan de slag gegaan. Jannemieke heeft lesgegeven en de anderen gebijteld aan de kant waar de ramen moeten komen. De ramen aan de voorkant van het gebouw zitten er nu in. Iedereen had vandaag ook even een klein dipje dus zijn we op tijd gestopt met bouwen. Veel kinderen zijn geinterresseerd in Nederlands leren dus volgende week gaan Jannemieke en Jolijn een Nederlandse les geven.
Rond een uur of 3 werden we opgehaald voor een uitstapje naar de Holy Stone. Dit is een hele grote steen die schuin staat boven de afgrond. De mensen hier geloven dat deze steen heilig is, ze doen zelfs hun schoenen uit om deze steen te bezichtigen. We werden opgehaald door boda-boda’s om naar de Heilge steen te gaan. Je kan dit verglijken met de motoren in Nederland, alleen dan anders. In tweetallen moesten we achterop de boda-boda. Aangezien ze hier niet rijden zoals we dat in Nederland gewend zijn was het wel even wennen. Maar zeker een leuke ervaring erbij. De Heilige steen op zich zelf was niet bepaald iets bijzonders. Het was gewoon een enorm grote steen die schuin boven de afgrond hangt. We hebben daar nog wat gegeten en foto’s gemaakt en zijn toen weer terug gegaan op de boda-boda. We hebben nog een kleine tussenstop gemaakt bij het gasthuis waar de groep van 2001 verbleef.
Het was een leuke en gezellig middag. We hebben weer veel lol gemaakt.
De volgende dag werden we wakker door onze eerste regenbuitje sinds we hier zijn. Maar na een half uur konden we beginnen aan onze laatste werkdag voor de eerste week. Martijn Booister is als die-hard van de groep doorgegaan met werken. Een helft van de groep heeft geholpen met het klaarmaken van de porch, de pap die de kinderen iedere vrijdag hier krijgen. Dit is voor de kinderen een groot feest, en netjes in de rij blijven staan was dan ook niet makkelijk voor ze. Je zag wel aan de kinderkopjes dat ze genoten hebben. Het klaarmaken van de pap leek net als roeren in een grote hete heksenketel. Er vielen ook opmerkingen dat ze hoopten dat na afloop niet al het beenhaar was weggeschroeid. De andere helft van de groep zijn naar de tuin gegaan een kwartiertje rijden vanaf het project. Deze tuin heeft Moses aangelegd zodat de jongeren van secundary school zodat ze later zelfstandig een tuin kunnen onderhouden. Als de groep aankomt herkennen ze niet de gestructureerde en geordende tuinen zoals in Nederland, maar ziet eruit als een grote chaos. Als we de tuin nog iets beter bekijken blijkt er toch nog enige structuur in te zitten. We hebben plantjes gezaaid en planten watergegeven. Het watergeven gebeurt met flink wat water, omdat de grond erg droog is. Volgende week zullen de groepen worden omgedraaid.
In de middag hebben we ‘open discussion’ met de kinderen. We hebben ons in 3 groepen opgesplitst om vervolgens te worden onderworpen aan de belangstellende vragen van de kinderen. Terwijl wij verwacht hadden dat de kinderen standaardvragen gingen stellen, werden er diepzinnige vragen gesteld. Zoals wat we moeten doen als de wc volzit. Hoe het kan dat Nederland niet overstroomt. Wat je moet doen om naar Nederland te verhuizen. Of er in het vliegtuig ook zuurstof aanwezig is. En ook nog veel vragen over geld. Ook hebben wij daarna de kinderen nog vragen mogen stellen. Hierbij zijn we er achter gekomen dat velen dokter of verpleegster willen worden. En dat er bijna geen kinderen op latere leeftijd nog in Oeganda wil blijven. We zijn benieuwd wat voor vragen er volgende week gaan komen.
En dan kunnen we zeggen dat het weekend is. Terwijl we allemaal voorbereid waren dat we 6 uur ons bed uitmoesten om op “vakantie” te gaan, kwam Martin vrijdagavond nog slecht nieuws brengen. Het was geen 6 uur maar onze vakantie begon om 4 uur. Maar vol goede moed stonden we om half 5 klaar om in de bus te stappen. Opweg naar de apen op de Ssese Islands. Met de ferry zijn we om 6 uur overgevaren naar ons vakantie-eiland. Op dit eiland hebben we voornamelijk heerlijk gerelaxed en genoten van een echte wc en douche. Na het ontbijt zijn de meeste terwijl er een douche was toch het meer ingedoken en even lekker schoongeschrobt. Toen Martijn Tack besloot om ook lekker het meer in te duiken en z’n schoenen uitdeed kwam de grootste nachtmerrie van ons allemaal uit... Er zat een JIGGER in zijn teen zitten. We zullen niet in details treden maar google maar wat het inhoudt. In de middag zijn we in drie roeiboten een stukje gaan varen. Gelukkig hebben we niet zelf hoeven pedelen, maar hebben we heerlijk van het zonnetje mogen genieten. In een van de roeiboten had de roeier niet veel meer aan dan een onderbroek, dus helaas hebben we toen meer mogen zien dan nodig was. Na de geweldige zonsondergang die we niet hebben willen missen hebben we nog genoten van leuke dansmuziek en een kampvuurtje.
De volgende dag zijn we na een kerkdienst in de jungle weer teruggegaan. Omdat we aan de late kant waren en er een kans was dat de ferry vol was en we niet mee konden, kwam er vanaf Martin zijn kant een leugentje om bestwil(?). Hij heeft de politieman laten vertellen dat wij als Muzungu’s (de blanken) ons vliegtuig moesten halen, dus echt deze ferry moesten hebben.
Nu zijn we weer terug op het project en hebben we weer genoeg energie om een nieuwe werkweek te beginnen.
Het is dit keer een lang verhaal geweest, maar jullie zijn nu weer helemaal up-to-date.
Tot het volgende verslag.
Liefs aan alle papa’s en mama’s.
De Oeganda-groep
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
